Inleiding

We stonden bij ons “buiten” kantoor te wachten op de deelnemers aan een van onze workshops. Dat doen we regelmatig en gaan dan een prachtig mooi natuurgebied in waar we alle ruimte en mogelijkheden hebben om onze oefeningen te doen.

Zo ook op deze ochtend.

De meeste deelnemers waren al gearriveerd en we vormden een gezellig pratend groepje bij de ingang van het natuurgebied.

Mijn moeilijke hond

Als een van de laatste sloot Henriëtte aan. We zagen haar aan komen rijden en ze parkeerde haar auto. Het duurde nog even voordat ze ook haar hond uit de auto had getoverd en zo kwam ze uiteindelijk naar ons toe gelopen. Haar jonge hond Jay, een energieke Border Collie, was bij haar (of zij bij hem…)
Van een afstandje zwaaide ze ons en haar mededeelnemers toe: “hallo, ik ben er hoor”.

We namen nog wat tijd zodat ook zij kon “landen” en vroegen toen of iedereen er klaar voor was om te starten.

“Ja”, antwoorde Henriëtte, “maar ik blijf wel op een afstandje. Jay is nog al een moeilijke hond” (ze gebruikte eigenlijk een andere term, maar die kwam niet door de ballotage…..) “Ik ben al op meerdere hondenscholen geweest en ze vinden het allemaal een moeilijke hond”.

We gaan los!

“Okay”, zeiden wij al, “doe wat je moet doen en waar jij je comfortabel bij voelt”. En zo gingen we met de groep op pad. Standaard, omdat het nu eenmaal niet anders kan, beginnen we op het losloopgedeelte van het natuurgebied.

“Als jullie willen mogen de honden hier los” gaven we onze deelnemers aan. En Henriëtte reageerde weer als eerste: “oh nee, die van mij niet! Dat is zo’n moeilijke hond”. Prima, dachten we al, doe wat jij goed vindt.

Toch konden we het niet na te laten om te vragen waar wij aan zouden kunnen zijn dat het zo’n moeilijke hond. “Tsja”, sprak ze verbaasd uit, “je ziet hem toch borstelen?” En inderdaad er stonden wat haartjes overeind op rug en schouder. Maar uit de hele houding en ademhaling van de hond konden wij niet uithalen dat hij op standje “aanvallen” stond.

We gingen verder aan de wandel en Jay was het duidelijk niet eens met zijn aangelijnde status. Henriëtte was dat snel beu en “klik” daar ging ook Jay los. Meteen voegde hij zich bij de andere honden en koos een speelmaatje uit. Dikke pret samen!

Wie doet er nu moeilijk?

Wij keken elkaar eens aan en wisten wat we allebei dachten: “waar is nu die moeilijke hond?” En dat hebben we Henriëtte ook gevraagd. Ze vertelde dat ze het hier inderdaad wel mee vond vallen maar tijdens elke training kreeg ze weer te horen dat ze zo’n moeilijke hond heeft. Ze was het zelf gaan geloven!

Kunnen we jullie laten Qwispelen?

We hebben die ochtend een prima workshop kunnen doen en alle honden, Jay incluis, hebben zich prima gedragen. Toch bleef het bij Henriëtte knagen dat ze zo’n moeilijke hond heeft. Wanneer ze met haar eigen roedel op pad is durft ze hem niet los te laten en op de hondenscholen krijgt ze niet de adequate hulp.

Toen ze ons daar nog eens over belde hebben we haar voorgesteld om eens te gaan trainen bij een door ons opgeleide Qwispelcoach. “Bij wie dan?” was haar vraag. “Wel, kies er een uit die past bij jou, die een werkwijze heeft die aansluit bij wat jij wil” was ons antwoord.

Het liefste wilde ze werken tijdens een wandeling, in de vrije natuur, liever niet op een veldje met een groep.

“Dat kan”, antwoorden wij, “zulke Qwispelcoaches zijn er wel. Je kunt dat vragen aan die of die”

Uiteindelijk heeft ze haar keuze gemaakt en is nu druk aan de slag met haar “moeilijke” hond. En…… het gaat fantastisch! We krijgen regelmatig een up-date in de vorm van foto’s en filmpjes en zien die twee wekelijks groeien. Zij en haar Qwispelcoach hebben een prima verbinding, kunnen het goed met elkaar vinden en werken hard!

Waarin verschilt een Qwispelcoach

Wat is er nu anders dan bij die hondenscholen”, wilden we nog wel van haar weten.

Ze antwoorde dat de Qwispelcoach op een heel andere manier werkt. Niet met standaard oefeningen maar vanuit “waar zijn we nu” werkt ze naar “waar willen we zijn”. En daartussen wat hebben de mens én de hond nodig om daar te komen. Vervolgens doen ze dát wat nodig is.

Is dat altijd simpel? Nee!. Is het altijd meteen succesvol? Nee!

Maar voor de Qwispelcoach is het proces belangrijk, niet het resultaat. Het resultaat is een logisch gevolg van het proces. Focus op het proces, dan komen de resultaten “vanzelf”.

Wij zijn heel blij met een ontspannen Henriëtte en een vrolijke Jay. Hun Qwispelcoach is trots op het werk dat ze er allebei in stoppen en geniet van hun proces.

Wij leiden Qwispelcoaches op om te kijken zónder vooroordeel. Zij leren dat er geen moeilijke honden bestaan, hooguit dat het nog niet gemakkelijk is om elke hond meteen te begrijpen.

Qwispelcoaches zijn er juist op getraind om ook met “moeilijk” gedrag zowel de mensen als hun honden verder te helpen.

Let’s